Frank van den Ham is op 2 juni 1952 geboren in Amsterdam. 
Op het gebied van kunst en glas is hij autodidact, iets wat volgens zijn eigen woorden er alleen maar op neerkomt dat hij zijn kennis bij heel veel bronnen heeft opgedaan in plaats van bij één of een paar instellingen.
Van den Ham kan het best worden getypeerd als een kunstenaar die in zijn werk verschillende werelden herkenbaar maakt en samenvoegt. Zijn fascinatie voor het verre oosten en Afrika en zijn puur Nederlandse wortels maken hem tot een zwerver tussen twee werelden. Altijd op zoek naar het aanvullende, het complementaire, altijd op zoek naar huis. Een immer gevoeld heimwee naar “daar” geeft zijn werk een spanning en tegelijkertijd een warmte die de beschouwer wel moet raken. Kleurrijke, poëtische composities in glas, soms gecombineerd met andere materialen, geven een vaak verrassende inkijk in zijn gedachtenwereld.
Hij gebruikt de techniek van het glasversmelten en -vervormen, ook wel fusing genoemd. Een techniek die duizenden jaren terug al werd toegepast maar in het vergeetboek raakte en pas in de vijftiger jaren werd herontdekt. Het is niet in de laatste plaats aan Van den Ham te danken dat deze techniek, die een uiterst nauwkeurige bepaling van kleur en vorm toelaat, intussen zijn plaats tussen de andere glastechnieken heeft (terug)gevonden. Frank heeft zich de laatste vijfentwintig jaar tot een autoriteit op zijn gebied ontwikkeld. Zijn objecten worden tentoongesteld over de hele wereld en in vele museumcollecties is zijn werk terug te vinden. Hij werd een internationaal gerespecteerd kunstenaar met een indrukwekkende bibliografie.
Zijn werk laat een uniciteit zien in een uitbundig scala van verschillende objecten. Verhalen over vele werelden die, zo droomt Van den Ham dat tenminste, uiteindelijk een geheel vormen maar waarin hij zijn thuis steeds lijkt te zoeken. Vanaf zijn glazen brug tussen twee werelden probeert hij te verbinden, te begrijpen en te doen begrijpen.
Een deel van het jaar woont en werkt van den Ham buiten Nederland. In Indonesië en Afrika zette hij kleine studio’s op waar gebruiksvoorwerpen en sieraden worden vervaardigd. Zelf werkt hij daar met regelmaat en schrijft dan, met veel plezier, over wat hem daar overkomt en raakt.
Met plezier las ik je blog weer, dank.
Je opmerkingen over ’thuis’ doen me denken aan de Dag van de Dialoog, die in Nederland sinds twaalf jaar eenmaal per jaar wordt gehouden. Ieder kan daarbij aanschuiven aan een tafel in zijn/haar omgeving en een dialoog voeren met onbekende anderen, in groepjes van 5 tot 8 mensen en met een gespreksleider. Van tevoren wordt het thema bekend gemaakt. Dit jaar was het: ‘Hier ben ik op mijn plek, voel ik me thuis.’ In het groepje waar ik zat kwamen we tot de conclusie dat je thuis overal kan zijn, zolang je thuis bent bij jezelf. Warme groet.