een onverwachte foto
je ogen en je mond
de blik op ernst en ver
het haar wat korter nu en toch
geen ander beeld dan wat
verstopt is goed in zicht
ik ruik je geur nog en dat kan niet
ik hoor je stem je bent niet hier
je hebt me niet verlaten
 
de vlucht waar moed ontbrak
jouw wereld staat niet toe
vermijdt het woord veracht de daad
om diepste zijn te leven
hun zorg voor heil en toekomst
de jeugd de bloem de trots
meet met rigide maten
laat ongewenste kind’ren
dood bloeden op de weg
 
jou heb ik al vergeven
soms huil ik even
of ik vloek