Lieve Allemaal,
Honderd jaar zou ze vandaag zijn geworden, mijn moeder. Na het overlijden van mijn vader leefde ze nog dertien jaar lang in dat kleine huis met de grote tuin; blijmoedig ondernemend, druk in de tuin en druk met kinderen en kleinkinderen, vrienden en familie. Het leek me dat ik bij elk bezoek dieper moest bukken om een zoen te geven. ‘Ja ik krimp’ lachte ze dan. Zij zat er niet mee.
Mijn kleine moeder werd nog kleiner, de volgende tien jaar zat ze in een rolstoel, niet meer in staat tot praten. Maar heel goed in staat ieder in haar omgeving een grootheid te laten zien die imponeerde. Met haar ogen , gezichtsuitdrukking en vaak een hand op die van de ander verspreidde ze liefde en mededogen, gaf ze waarvan je zou denken dat zij het zelf het hardst nodig had. ‘Hoe voelt u zich nu, Mam’, vroeg mijn broer haar op een verjaardag. Ze had zo’n rottig schriftje met woorden waarin het lastig zoeken was. Ze vond ze na lang bladeren en wees ze aan: Dankbaar en Gelukkig. Misschien is zij iets groter geworden in die wanhopig belabberde situatie, zeker is dat ik steeds meer ben gaan zien wie ze werkelijk was. Mijn kleine moeder die zo groot bleek te zijn.
Heel veel gebeurt er niet hier op Bali. De meeste winkels en restaurants zijn gesloten, zit weinig anders op met alleen de westerlingen die hier wonen en een aantal gestrande reizigers. Toeristen kunnen het land niet in, geen visum te krijgen, er zullen ook weinig mensen zijn die willen komen. De regelingen van de overheid blijven verwarrend; niemand mag op reis om het suikerfeest te vieren maar, als er een andere aanleiding is zoals een huwelijk of zo, is het okay. Veel zeer plaatselijke verordeningen; Ubud is tot een ‘masker-verplicht’ gebied verklaard, soms is er controle door wat bewakers die regelmatig zonder masker langs de weg zitten. Intussen dragen de meeste mensen wel een masker op de motor en in winkels.
Hoe het echt is met de crisis hier weet niemand, hier het laagste aantal testen per miljoen inwoners maar (bizar om dat zo op te schrijven) ‘relatief’ weinig doden ook.
Misschien en hopelijk dat het warme en vochtige klimaat de ramp wat dempt.
Wij zijn meestal thuis, één of twee keer in de week gaan we lunchen bij een restaurant verderop wat nog open is; alleen op het terras met niemand dichter bij dan een meter of vijf, de bediening met een masker. Het nieuwe E-boek is klaar en verkoopt redelijk al is de verkoop goed te merken dat het crisis is. We redden het wel.
Vanavond uit eten geweest. Moeder dus haar honderdste geboortedag, het vorig jaar overleden kind van Doni zou ook vandaag verjaardag vieren. Een glas wijn en weten dat je gelukkig kunt zijn, en dankbaar.
Lieve groet, Frank
Lieve Frank, wat heb je mooi geschreven over je moeder, “kleine oma” zoals wij haar noemden. Ook wij denken vandaag extra aan haar. Ze was groot in haar uitstraling, haar opgewektheid en in liefhebben van mensen en het leven. Wat heeft ze ons veel liefde gegeven en wat was en is ze een prachtig voorbeeld! Het viel me op dat je vertelde over wat ze zei op haar verjaardag nadat ze in haar rolstoel was komen te zitten want dat heeft mij ook heel erg geïmponeerd: dat ze dankbaar en gelukkig was…. Zo bijzonder! Ze blijft een groot voorbeeld, ze blijft in ons hart en daardoor leeft ze voort. Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen kennen en liefhebben.
Hou je taai in deze bizarre tijden en veel liefs van ons allemaal 😘😘
Ja Frank, tante van der Ham… moet vaak aan haar denken. Zij wás de Liefde! Ze reden weleens met me mee, zij en oom Wim van Muijden. Klein feestje achterin dan… zo leuk! Sylvia bezocht haar af en toe en hoewel ze niet kon praten communiceerde ze als de beste. En ik moet altijd aan haar denken als ik spruitjes zie… 😊 Aan de foto re zien zijn de kappers nog dicht op Bali, hier gingen ze deze week weer open… ik had direct een afspraak. Fijn dat het jullie twee ook goed gaat. En blijf schrijven aub, reageer niet zo vaak maar geniet er telkens weer van! Lieve groet, ook van Syl, Rijk
Ontroerend Frank. Wat een grote vrouw. Grote Frank en grote Doni ook. Proost.
Lieve Frank, doet goed om te lezen wat je geschreven hebt over je moeder, voor mij tante Annie. Liefdevol, ja dat was ze. Royaal in haar liefde naar een ieder. Doet goed haar te zien.
Jou en Donnie te zien ook. Je lijkt steeds meer op je vader en daarmee weer op mijn vader. Die aanblik was precies de troost die ik nodig had.
Dank je wel. Blijf gezond en wees lief voor de ander. Kus, Roeleke
Prachtig Frank. Ik herinner me dat jij jouw moeder mee naar Bali had genomen en haar had verteld dat er alleen Indonesisch eten te koop was. Dolf echter vertelde haar dat hij alleen Hollands at, zoals rode kool met appelmoes en hutspot!!
Dag Frank,
Vooral in die laatste fase heb ik je moeder leren kennen. Haar liefde spatte ervan af in ontmoetingen met haar. De foto roept dierbare herinneringen op.
Lieve groet van ons,
Anke en Ed
Lieve Frank en Donni,
Een glas heffen op dierbaren die er niet meer zijn en altijd bij ons zullen zijn.
Tante Annie, één al liefde. Heel mooi wat je over haar schreef.
Klein en heel groot, inderdaad.
Liefs van ons.
Take care and stay safe!!!
Ruud en Kitty
Lieve Frank, wat heb je mooi en liefdevol over je moeder geschreven.Daar heb (had) je er maar 1 van en het blijft `n rijkdom en het blijft`n gemis. Maar herinneringen zitten in je hart en dat blijft. Mooi gedicht ook weer!
`n lieve groet en knuffel van Marianne H.