Lieve Allemaal

Intussen ben ik alweer een flinke tijd in de VS. Ik werd hier 71, heb het niet echt gevierd maar wel veel felicitaties ontvangen waarvoor hartelijk dank. Intussen reis ik van staat naar staat, van zuid naar noord en beleef veel.

In een Rolls Royce, met chauffeur, van New Jersey naar New York om bij Katz Deli in de Lower East Side even een sandwich pastrami te eten. Nadat ik vertelde dat ik goede herinnering had aan zo’n sandwich nam de echtgenoot van de eigenaresse van de studio me ermee naartoe. Overdag met mevrouw in een Bentley cabriolet naar de studio en ’s avonds in een Rolls naar New York. Het huis telt 15 slaapkamers met elk een eigen badkamer, de wel-gemanicuurde tuin is een paar hectare groot. In de koelkast flessen ‘chateau Yquim, in de kast genoeg ‘chateau Petrus’. Betere middenklas noemde de chauffeur die me ophaalde het vliegveld ze met een goed gevoel voor understatement.

Reizen verrijkt, meer ervaring en inzicht zijn, als je oplet, deel van de deal. Maar of het altijd verrijkend is, is een vraag. Een aantal workshops in de Verenigde Staten en de belevenissen variëren van leuk en warm tot bizar. Het adres in New Jersey waar ik eerder verbleef en intussen weer ben spant vooralsnog de kroon in extremiteit. Decadente rijkdom imponeert niet, zeker waar ze gepaard gaat met een totale wereldvreemdheid. Het stoort me dat ook maar de geringste verbondenheid met de ander mist, ik raak er geïrriteerd van terwijl het, naar dezelfde maatstaf, toch wel nodig is verbinding te blijven zoeken. Hun enthousiasme over die oranje boef die eerder president was helpt dan weer niet. Hier net gearriveerd uit Maryland bij Washington, ook daar lesgegeven en overnacht in een B&B. Microwave maaltijden, uiterst vriendelijke hospita en ’s avonds tientallen vuurvliegjes in de tuin. Ik red het wel.

Van de sterk gepolariseerde samenleving merk ik alleen iets via de tv, tot nu toe blijken alle studenten – kunstenaars meestal – in dezelfde hoek te zitten en is er alleen maar consensus over het bizarre van de gebeurtenissen die plaatsvinden. Enige uitzondering zover zijn mijn gastgevers hier in New Jersey maar zij horen dan ook tot de mensen die een belastingverlaging hard nodig hadden. Denken ze. ‘Arm zijn loont’, meldt mijn gastheer met een huis van tientallen miljoenen, ‘want dan krijg je allerlei zaken gratis’. Bij de anderen is er zorg over wat mogelijk komen gaat en in sommige staten al een feit is. Becky in Washington bijvoorbeeld vreest dat haar vorig jaar gesloten huwelijk met een vrouw na de volgende verkiezingen wel eens ongeldig zou kunnen worden. Bij mij blijft het gevoel dat het land op weg is naar nog rampzaliger verhoudingen.

Consuminderen is hier bepaald nog niet ingeburgerd. Meer, groot, groter, grootst en porties die goed zijn voor drie maaltijden. Alles in plastic, tot in het Hilton hotel kreeg ik plastic bestek bij het ontbijt. Take aways gaan vergezeld van ladingen weggooi plastic, de airconditioners staan overal te knorren. Op dat laatste reageert mijn lichaam niet goed. Mede door de droge lucht ben ik al weken lang verkouden. Bronchitis zegt de dokter en dat kan nog wel even duren. Mijn zorg dat het mogelijk covid was bleek ongegrond, al drie keer negatief getest. Nog twee weken lesgeven, dan een paar dagen ontspannen bij vrienden in Maine, vervolgens naar Nederland en na een paar dagen weer naar huis. Doni meldt dat Zoef de hond met de dag chagrijniger wordt omdat de ‘roedel’ niet compleet is, ik herken het gevoel. Het wordt tijd.

Veel liefs,Frank