Een half, afgescheurd papiertje uit een kladblok, onhandige kinderletters. Gevonden tussen de spullen van mijn moeder. Zevenenvijftig jaar lang lag dit tussen haar spulletjes en ik denk dat ze het zo af en toe wel heeft bekeken, zevenenvijftig jaar lang be-waard-e ze een moment van geluk. De schoonheid vastpakken als het langskomt, het donker niet te lang in het blikveld houden; laten verglijden in de nevel van verleden tijd. Lesje levenskunst via kladpapier.

Lieve Allemaal,

Vijf weken was ik onderweg en is het er nauwelijks van gekomen te schrijven. Wie veel reist kan veel verhalen is het gezegde. Misschien – de reizen ‘binnendoor’ blijven interessanter denk ik. Niettemin, even bijpraten is wel goed.

Eerst een paar dagen les gegeven. Leuke studenten, ook ik leer dan wat bij, en toen was er natuurlijk de opening van mijn tentoonstelling in Leerdam Glas Galerie. Ook voor mij de eerste keer dat ik alle werk bij elkaar zie, een opluchting als het dan allemaal klopt. En dan komt de opening. Zoveel lieve vrienden en bekenden die de moeite nemen te komen kijken, zo blij ze te zien en voor niemand echt tijd. Meer dan honderd mensen in twee uur, dat is voor ieder een minuutje. En toch is het een warm badje dat ze er allemaal zijn, het is goed. Veel complimenten voor het nieuwe werk en een aantal verkopen, er komt nog wel meer meent de galeriehouder, hij heeft een mooie regeling om in stukjes te betalen. (Voor hen die nog geen gelegenheid hadden, de tentoonstelling loopt nog tot 26 juli.)

Nog wat gewerkt, een gezellig weekend in Zwitserland en toen naar Afrika, thuiskomen op een plek waar mijn huis niet meer staat. Zeker elke keer dat ik land in Johannesburg overvalt me de weemoed die hoort bij een liefde die geen vorm meer heeft maar nooit overgaat. Mijn armen om die wereld slaan, ik zou wel willen.                                         Even terug naar de realiteit Frank. Ja, in Bali is het ook goed, heel goed zelfs. Twee weken druk met allerlei. Lieve vrienden zijn bezig een restaurant annex hotel te bouwen en het is fun daar een beetje in mee te denken. De wandpanelen die ik in Nederland vervaardigde komen goed aan, ik maak er straks nog een aantal bij; nog een project van mij in Afrika! Genieten van de stilte op de farm waar ik mag zijn, genieten van de vergezichten, prachtige maaltijden en goede wijn en van het beste gezelschap dat ik me kan wensen. Ik vraag me af of er nu veel mensen zijn die zoveel geluk hebben als ik.

En Bali is nog steeds Bali. Zoef was uitzinnig van blijdschap me weer te zien maar… hoe diep dat gaat met hondenliefde weet ik niet; gisteravond is hij er tijdens een hernieuwd experiment om een stukje los te lopen toch weer vandoor gegaan richting hulp alwaar twee vriendjes van hem wonen. Even kwam hij me nog achterna maar voor ik het hek dicht kon doen glipte hij de tuin weer uit. Ach, als hij straks weer hier komt heeft hij weer een reden heel blij te zijn.

Ceremonies nog steeds allover the place, de Balinezen die in het buitenland wonen druppelen langzaam binnen voor de massale crematie straks in augustus. P. en zijn vrouw stoppen gaten met gaten en elk nieuw gat lijkt een beetje groter dan het vorige, elke upacara brengt ze weer wat verder achterop. De chauffeurs klagen dat er te weinig toeristen zijn, de vaststelling van P. dat we waarschijnlijk teveel chauffeurs hebben is daar nog niet geland. Het kleine weggetje hier verderop is onderweg een hoofdstraat te worden; overal worden huizen gebouwd voor de verhuur, de meeste staan leeg. Teveel van alles, dat dat toerisme misschien wel tegenwerkt is een notie die maar niet wil postvatten.

Maar het weer is prima, de mensen zijn mooi en vriendelijk. Op een koude douche is het even wachten tot het warme water uit de leidingen is verdwenen, het zwembad is lauwwarm. Zwembad heeft een belangrijke rol in de komende weken om de kilo’s die ik bij vergissing van mijn reis heb meegenomen weer kwijt te raken.

Oh ja, en ik was jarig. Dank voor alle goede wensen, jullie vriendschap en verbondenheid markeerden mede het begin van een nieuw jaar. Drieënzestig nu en ik denk dat de vage notie dat ik leven een beetje beter begin te begrijpen iets te maken heeft met ouder worden, dat onderweg wat toegevoegd wordt. Het is wel goed zo.

Veel liefs, Frank