Lieve Allemaal,

Waarom een nieuwe blog elke keer zo lang op zich laat wachten weet ik zelf ook niet precies. Soms gaat er een de prullenbak in – te negatief – maar verder lijkt er vaak niet veel te schrijven. Het gaat goed en alles loopt. In de studio wordt hard gewerkt aan een collectie sieraden en ook dat gaat prima. Binnenkort meer daarover. In deze blog vast wat foto’s.

Een week geleden nog schreef ik aan een vriendin dat het allemaal wel meeviel, de laatste dagen komen opeens allerlei berichten los die zorgwekkend zijn. In wat misschien een poging is van politici om de aandacht af te leiden van een aanval op de KPK, de commissie die corruptie moet bestrijden, is er een focus op LGBT mensen. Soms haast grappig, vaker schokkend, nooit positief.

Kinderen die teveel instant noedels eten lopen grote kans homo te worden en homo’s zijn een groter gevaar voor het land dan kernwapens. Wijsheid van respectievelijk de burgemeester van Tanggerang en de minister van defensie. Na hun opname in een inrichting zou je meelijdend kunnen glimlachen; arme verwarde mensen. Maar dat gebeurde dus niet, brede instemming was hun deel.

De vereniging van psychologen en psychiaters in dit land heeft, nostalgisch veertig jaar terug in de tijd, homoseksualiteit tot een officiële geestelijke afwijking verklaart. Het is wel te genezen … zeggen ze.

Gisteren werd een Islamitische(!) school voor transgenders in Yogyakarta door de autoriteiten gesloten nadat de FJI, een groep extremisten, ze eerder al had ‘bezocht’ en bedreigd. De leider van de groep meldt dat ze weer naar school kunnen als ze het transgender opgeven en berouw tonen. ‘Tot dan worden hun gebeden niet verhoord’, meldde de man, overtuigd namens god te spreken.

Een (kleine) demonstratie van LGBT in Yogyakarta werd gisteren verboden met hetzelfde argument dat gebruikt wordt om alles wat onwelgevallig is, inclusief reeds lang bestaande (christelijke) kerken, te verbieden: geen permit of een bedreiging van de openbare orde.

De censor slaat intussen hard toe; mannen in vrouwenkleren, homo-taal (???) en vrouwelijke gebaartjes op televisie zijn vanaf nu verboden. Om verdere besmetting te voorkomen mogen emoji’s, kleine pixel dingen op social media, die twee jongens of twee meisjes verbeelden ook niet meer. Ook regenboogkleuren op emoji’s zijn vanaf nu taboe. Bye bye mrs. Doubtfire, bye bye Tootsie, dag Arch Tutu met je regenboognatie, waar ben je mee bezig? (Het bizarre gebruik binnen het ApGen om kinderen te dopen met water uit een schaal met regenboogkleuren laat ik maar even onbesproken.)

Nee, we hebben er (nog) geen last van en mijn televisieoptredens liepen toch al terug maar niettemin … het is feitelijk geen grapje. Voor wie denkt de ‘daders’ uitsluitend in een bepaalde richting te moeten zoeken; deze week kwamen vier kerkelijke organisaties met het voorstel alle hulp c.q. tolerantie van LGBT ([zelf]hulp)groepen te verbieden. De katholieke bisschoppenconferentie van Indonesië was daar één van.

De stilte, de gelatenheid (en al te vaak instemming) waarmee dit alles in het land ontvangen wordt stelt niet gerust, de ‘meegaandheid’ van de overheid als het fanatici betreft is schokkend. In dezelfde mood worden alle red light districts gesloten en afgebroken. Hebben we ook geen prostitutie meer. Opgelost.

Een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.”

Nee, ik denk ook niet dat de president hier dat monument of Van Randwijk kent.

Bas Heijne schreef vandaag: “Je kunt geen humane politiek voeren zonder humaan te zijn”. Het sloeg op Nederland natuurlijk, op het wegzetten door PVV en PVVlight van de kinderombudsman die, hoeder van de rechten van het kind, tot voor die partijen ongewenste conclusies kwam. Het had ook een terechtwijzing aan Indonesië kunnen zijn, of aan zoveel landen. Eigenbelang en zelfzucht verkleed als compassie, misschien wel gevaarlijker dan het grove ontkennen van de waarde en het belang van medemenselijkheid. De Trumps en Wildersen van deze wereld vinden helaas voldoende adepten maar ieder die naar zijn of haar hart luistert en oren heeft om te horen wat die fanatici nu eigenlijk zeggen voelt dat er iets niet goed zit. Het is het “opvang in de regio” maar daar niet voldoende middelen voor beschikbaar maken, het met allerhande argumenten kleinschalige opvang onmogelijk verklaren terwijl het er eigenlijk om gaat te ontmoedigen, het “we doen al zo ons best” maar asielzoekers wel vertellen dat ze 22 maanden uit hun neus moeten gaan eten en niets, niets mogen ondernemen, het is die versluierende manier van communiceren die de meeste slachtoffers maakt. Ook hier in Indonesië worden die maatregelen tegen LGBT natuurlijk genomen in het belang van die LGBT. “We moeten ze helpen en doen dat het beste door het te verbieden.” Aldus ook de katholieke kerk hier.

En die KPK? Die slaan ze de laatste tanden nog wel uit de mond. Het vraagt wat planning, wat tact, een beetje rookgordijn en een goede timing maar dan lukt het. Hoe zou je anders je weg naar het parlement kunnen kopen? Hoe moet het als je je investering niet meer terug kunt halen via smeergeld?

Doni is voor twee weken in Lampung, ik kan me dus een beetje eenzaam op zitten winden over van alles. Gisteren vertrouwde Zoef het niet meer en ging, dat heeft hij nog nooit gedaan, naar de slaapkamer en sprong op het (hoge) bed. Maar zelfs hij moest, na flink door de lakens gewoeld te hebben, teleurgesteld toegeven, hij was er echt niet. Samen missen we hem.

Lieve groet, Frank