Het eindeloze geëpibreer over de formatie werpt vragen op over slagvaardigheid, competentie en besluitvaardigheid. Hoe moet ik capabel om een land te besturen verstaan?

Lieve Allemaal,

17 augustus: hari merdeka – onafhankelijkheidsdag. De morgen begint met groepen scholieren en ambtenaren die door de straten marcheren in militaire pas, de meest fanatieke van elk groepje telkens voorop om haast krijsend de mars te dirigeren. Het militaire apparaat heeft in dit land een grote stem. In de middag paalklimmen, hoog in de paal zijn kleine cadeautjes opgehangen en wie het via de met zeep ingesmeerde paal redt naar boven kan een keuze maken.

Selamat (prettige) hari merdeka zeg ik tegen Doni. Onafhankelijk waarvan vraagt hij wat uitdagend en ik denk dat hij wil dat ik zeg ‘de Nederlanders’ maar het is anders. ‘Vrij van een zichzelf dienend, corrupt parlement, vrij om je mening te uiten, vrij om te zijn wie je bent? Dat is merdeka maar waar is dat?’ Nooit geweest denk ik. Eerst een kolonie van Nederland en nu gevangenen van een groep die vooral zichzelf verrijkt en inadequaat bestuur levert. Intussen wel druk met de volgende verkiezing, ze zouden hun plekje niet graag verliezen. Wellicht is dat de reden dat uiterst voorzichtig wordt omgegaan met een, ook hier aanwezige, groep fundamentalistische zeloten met als gevolg natuurlijk de stinkende wonden.

Het is 72 jaar geleden dat Indonesië zich onafhankelijk verklaarde van Nederland. Nederland zelf had vier jaar nodig om de nieuwe situatie te accepteren en ging zich die tijd te buiten aan wat eufemistisch politionele acties heette: een oorlog dus. Die datum bleef lang lastig, Indonesiërs die een beetje zonder onze toestemming zelfstandig dachten te zijn! Nog in 1995 mocht Beatrix van de NL regering haar staatsbezoek niet op 17 augustus beginnen en moest een dagje in de wacht in Singapore. Dat viel toen niet zo goed hier. Pas in 2005 bevestigde minister Bot dat 17 augustus toch echt de datum is. Ze zijn er trots op, de Indonesiërs, en tegelijk; zonnige tijden blijven wel uit voor heel veel van hen.

Niks ernstigs maar het gaat ook op voor het weer, nog steeds veel regen in Ubud. Het zuiden van Bali heeft het beter maar hier, ongeveer 600 boven zeeniveau blijft het kwakkelen. Het heeft geen invloed op het aantal toeristen, het is vol. Na elven de deur uit gaan is een slecht plan, de files bouwen zich op en Ubud passeren kan zomaar een uur of meer extra kosten. Maakt voor ons ook weer niet zoveel uit allemaal, er moet gewerkt worden. Afgelopen weken een video samengesteld over mijn werk in de laatste 35 jaar en na wat gestoei met YouTube staat die nu online. 14 minuten lang en ik ben blij met het resultaat, de commentaren zover zijn zeer positief. Voor als je zin hebt:

https://www.youtube.com/watch?v=XLnV_C_6VG8&t=24s

Morgen heel vroeg op, we gaan voor een paar dagen naar Yogyakarta op Java, een uurtje vliegen van hier. Even eruit, even wat anders, in Yogya is vooral op cultureel vlak veel te doen en we zien ernaar uit. Dat zich vlak bij ons hotel ook Mediteranea bevindt, een geweldig restaurant met excellent eten en goede wijnen tegen vriendelijke prijzen, is ook wel prettig. Ook in Yogya nogal wat ontwikkelingen die zorgwekkend zijn; van Randwijk – “een volk dat voor tirannen zwicht …” – wordt ook daar niet gehoord. Aan de buitenkant is, buiten de oprukkende hoofddoek, niet veel te zien. Wie het nieuws volgt weet dat de (vele) liberale aspecten van de stad steeds verder onder druk komen of al verdwenen zijn. *****Het blijft vreemd hoe kleine minderheden, ook in ons land, de verhoudingen wegsturen van respect en verdraagzaamheid. Daar met boosheid en haat op reageren is geen begaanbare weg, met open deur pal blijven staan voor liefde en broederschap is wel een opgave.

Lieve groet, Frank