Lieve Allemaal

Lang niet geschreven, ik was en ben onderweg. Zijn we allemaal natuurlijk maar ik bedoel nu ook fysiek. NL, Denemarken, NL, Noorwegen, NL en nu Zuid-Afrika. Overal les gegeven en na een rustiger periode op de farm van vrienden ook hier een workshop van vijf dagen, daarna via Nederland weer naar huis. Het wordt tijd. Intussen nu een beetje werken, opdrachten voor kralenwerk tot een goed einde laten komen en een beetje sentimental journey, mijn oude huis staat 20 kilometer van hier en ik ken de omgeving goed.

Een vallei van wij en zij, zo mogelijk nog heftiger dan elders op de wereld. De witte gemeenschap hier – voor het moment ook een beetje de mijne – is precies dat: heel wit. Onder elkaar benoemen ze de zwarte gemeenschap vaak als kaffers, voor hen een andere wereld waar je goedkope arbeid vindt maar verder niets mee te maken wilt hebben. De brallende ‘christen’ die deze week vol overtuiging beweerde dat zwarten kinderen van de duivel zijn kreeg geen tegenspraak, geen protest.

Recent hield Sigrid Kaag, de minister van handel die wél een goede minister van buitenlandse zaken zou zijn, de Abel Herzberg lezing: ‘De stilte van het wegkijken.’ In een indrukwekkend en visionair betoog haalde ze onder andere de biograaf van Herzberg aan:

Het ging niet zozeer om de gruweldaden.

Het ging niet om de laatste stap.

Het ging om de eerste…

Want dan komen de gruweldaden vanzelf.

Ik las, met schaamte, de terechtwijzing.

Intussen in Indonesië weer een ramp: aardbevingen, een tsunami en modderstromen in Sulawesi. Het aantal dodelijke slachtoffers kan in de duizenden lopen, de materiële en emotionele schade is niet te overzien. Duizend kilometer van Bali weg dus daar geen gevolgen, wel een nerveus gevoel. Vandaag een serie aardbevingen in het oosten (Sumba), over gevolgen nog geen bericht. De aarde is onrustig, de mensen zijn het ook.

In meer dan één opzicht. De presidentsverkiezing komend jaar werpt z’n schaduw al vooruit; partijen, niet alleen politici, doen hun best ‘in the picture’ te komen en proberen kool en geit te sparen. De minderheid die richting een veel rigider islam wil krijgt geen weerwoord, het zou stemmen kunnen kosten. Zoals een paar dwaallichten Nederland naar rechts slepen, zo lukt het ook de fundamentalisten hier de hele moslim gemeenschap te doen opschuiven richting ??? Een tien jaar oude foto van Doni’s familie laat moeder en zusters zien zonder hoofddoek, recenter foto’s geven een ander beeld. Niets tegen hoofddoeken maar het lijkt sociale druk die de verandering bewerkstelligde. En veranderde er nog meer?

Meliana is Boeddhist en van Chinese afkomst, lang geleden zijn haar voorouders naar Indonesië gekomen. In 2016 heeft ze geklaagd bij haar buren over de luidsprekers op de moskee in haar buurt, ze vond ze te luid, het deed zeer aan haar oren beweerde ze. Recent is ze veroordeeld vanwege dit feit tot 18 maanden gevangenisstraf; blasfemie! Twee grote moslimorganisaties hebben zich er uiterst voorzichtig en halfslachtig tegen uitgesproken, de straf is te lang merkte één van de woordvoerders op. In Probolinggo, Oost Java, laat de directeur van een kleuterschool de kindertjes voor onafhankelijkheidsdag door straten marcheren in jilbab, getooid met kartonnen kalashnikovs. Bij de daarop volgende protesten is zijn excuus dat er geen geld was voor beter en dat hij niet heeft gedacht aan de implicaties.

Incidenten in een land van over het algemeen tolerante mensen, zorgwekkend niettemin. Diezelfde tolerantie vertaalt zich ook in een mild oordeel over de gevaarlijke idioten die dit soort akkefietjes initiëren.

We zijn allemaal onderweg, soms met wat verwarring over het doel lijkt het.

Lieve groet, Frank

Lees hier de lezing van Sigrid Kaag: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/
toespraken/2018/09/30/abel-herzberg-lezing-2018,