V: Het landsbelang, zit dat nu verstopt achter al dat gekissebis, eigenbelang en partijbelangen?

A: Moet haast wel, ze zullen het toch niet weggegooid hebben?

Lieve Allemaal,

Het is nog steeds stilletjes in Bali. De luchthaven is weer open voor internationaal verkeer maar tot op heden geen vluchten aangekomen. Met de verplichte quarantaine en nog zo wat blijkt er geen animo te zijn. Ook lokale toeristen moe(s)ten nu een PCR test laten doen, de kosten waren haast net zo hoog als een ticket, dus ook dat toerisme liep niet echt. Om de haverklap wijzigingen in het beleid. Die pcr test hoeft nu in sommige gevallen niet meer, welke is vooralsnog onduidelijk. De quarantaine is verkort van 9 naar 5 naar 3 dagen, de prijs van een test is begrensd op € 17,–. Wel gaat na bijna twee jaar coronastilte de hoofdstraat van Ubud op de schop, alles gaat open. In Sanur, een bekende badplaats, worden voet- en fietspad langs het strand opnieuw ingedeeld, overal sloop en breekwerk. Veel kleine winkeltjes die de crisis tot nu hebben overleefd moeten verdwijnen. Het is allemaal niet de beste planning ooit.

Ons gaat het goed. Soms lunchen buiten de deur in een restaurantje met een grote tuin en weinig gasten, Doni doet de boodschappen en verder nergens heen. Behalve twee ceremonies de afgelopen week – één Moslim en één Hindoe – vanwege de opening van de nieuwe spa van Yendra en Frans. We blijven hopen dat het bezoek snel aantrekt.

Verder druk met het maken van het ledenobject voor de “Vereniging vrienden modern glas”. Ik mag dat dit jaar doen en dat is mooi, het levert werk op. Op de ledenvergadering zou ik een presentatie geven over het productieproces en de gedachte achter het ontwerp. Dat kon niet doorgaan, twee keer quarantaine en gigantische kosten; naar Nederland zat er niet in. Daarvoor in de plaats heb ik een filmpje gemaakt dat die informatie geeft en dat redelijk hilarisch, hysterisch is uitgevallen. Begrijp dat het op de vergadering een succes was, tot en met applaus. Voor wie geïnteresseerd: het staat op YouTube met deze link. https://www.youtube.com/watch?v=ld6M5GFBUMk (Alleen leden van de vereniging kunnen bestellen.)

Komend jaar maart wel naar Nederland, het kan niet anders omdat de bestelde objecten afgeleverd moeten worden. Het moet dus en ik zie er zeer naar uit maar, ook vraag ik me soms af hoe goed het nu echt gaat in dat land waar ik van houd.  In Indonesië is het vertrouwen in de overheid ongeveer nul. Als er ooit al boosheid en cynisme waren is dat al lang ingeruild voor de berusting van: ‘je doet er toch niets aan’. Met geschiedenis waarin heersers in het verleden – Nederland incluis – willekeur, eigen belang en zelfverrijking tot norm maakten als basis, hebben politici en andere bestuurders met corruptie, incompetentie en onrechtvaardigheid vlijtig aan dat gebrek aan vertrouwen doorgewerkt. Nu blijkt ook in Nederland het vertrouwen grotendeels weg maar de berusting van hier gaat in Nederland niet (meer) komen. Dat er het ‘ze moeten’, ‘ze zouden’, agressie en Faceboek deskundologie voor in de plaats komen, dat een aantal querulanten hun politieke winkeltje en inkomen als kamerlid draaiend houden op die golf van wantrouwen vind ik zorgwekkend. 

Volgende week een paar dagen naar het ziekenhuis voor een operatie. Niets ernstigs – oude(re)mannenkwaaltje – maar wel een narcose en ik zie er een beetje tegenop. ‘Komt wel goed’, zegt u? Ja, daar vertrouw ik ook maar op.

Lieve groet, Frank