Tja, Bali. Al sinds mensenheugenis alle dagen temperaturen van dertig graden of meer en nachten die zelden onder de 24 graden komen. Het zwembad is ’s avonds laat nog rond de 30 en toch, nog steeds geen hitteplan. Wat is het in Nederland toch goed geregeld.

Lieve Allemaal,

Mijn nieuwe manier van tijd meten is de blog: elke twee weken op tijd klaar schrijven. Het past wel bij het tempo hier, we meten niet in dagen of uren, laat staan in minuten, we zijn te druk met leven.
Hoewel .., misschien ligt het aan de situatie. De nieuwe hulp is aangenomen voor drie keer in de week drie uur. Dat ging goed – even. Na drie uur klaar, tot de volgende keer en ik sloot de poort achter haar. Elke keer werden er een minuut of tien afgesnoept, het werk werd wat slordiger en weer iets eerder klaar. Vorige week waren we geland op minder dan twee uur. Ik heb er over gepraat en dat heeft geholpen.
Nu Pak Par nog. Die doet hier de tuin voor een bedrag in de maand. Deel zelf maar in, zes uur per week en je komt wanneer het jou past. We zitten nu op drie uur per week. Als hij weer komt maar eens praten.

Met Galungan, een festiviteit die twee keer per jaar terugkomt, worden op Bali de voorouders genood te komen, met Kuningan, tien dagen later, vertrekken ze weer. Voor (haast) elk huis staat dan als uitnodiging een penjor, een metershoge bamboe staak die (als het goed is) uitbundig is versierd. Het is voor velen een soort erezaak een mooie, als het even kan de mooiste, penjor te hebben en er gaat veel geld tegenaan. De vorige keer heeft Par er een voor hier gemaakt en dat was niet de mooiste van het dorp, eerder de lelijkste. Buitendien begonnen er halverwege het feest al dingen uit te vallen. Het was wel een van de duurste penjors in het dorp, dat dan weer wel. En geen voorouder gezien.

Ach, zeker die van de generaties die ik gekend heb komen toch wel al houden ze zich niet aan Balinese schema’s. Soms in weemoed, vaker in dankbaarheid, regelmatig zijn ze hier. Naar de maten van de eeuwigheid maar even en wij zijn voorouder geworden. Onze kinderen moeten het beter krijgen vinden we. Het is jammerlijk dat zij die leiding geven aan de maatschappij dat beter veelal alleen kunnen vertalen in materie want voor een goed deel van de bevolking in de westerse wereld gaat dat niet gebeuren. De uitspraak indertijd van de eerste president Bush, namelijk dat herverdeling van welvaart dringend noodzakelijk was maar dat Amerika niet hoefde in te leveren, was op zijn minst misleidend. Herverdeling is, en niet alleen uit moraliteit, onvermijdelijk en het woord is eenduidig: her-verdelen. Het is duidelijk hoe dat voor de meesten van ons uit gaat pakken. Dat ‘beter’ voor de volgende generatie zullen we op andere manieren moeten realiseren. Die zijn overigens duurzaam, en maken wél gelukkig. Alleen de politicus die die boodschap durft te verkopen … gaat niet gebeuren. We zullen het zelf moeten doen.

Een tijd lang vervelende rugpijn en de kliniek hier in Ubud waar ik eerst naartoe ging hielp niet veel. Geen ontsteking dus er is niets aan de hand. Ja maar … Niets aan de hand. In het Bali Royal in Denpasar vonden ze dat ik veel te weinig water drink en daar zit volgens hen de oorzaak. Ik drink nu veel en ja, het is over. Intussen komen mijn dagen weer in rustiger vaarwater en probeer ik vooral te kijken naar wat er wel was en is.

“Golden years, nonetheless”

Lieve groet, Frank