Lieve Allemaal,
Griep en druk, heel druk. Kokosnoten die op het dak vielen waardoor pannen vervangen moeten worden, de deuren in ons houten huis sluiten slecht of niet door alle vochtigheid, de deurpost van de achterdeur is verrot merkten we toen de deur er spontaan uitviel. Een kokokan (soort witte reiger) vreet onze visvijver leeg; een plan is gewenst. Ach gut, zijn dat uw problemen? Valt wel mee natuurlijk maar gedoe. Projectjes afmaken voor het nieuwe E-boek, teksten schrijven, fotograferen; het is eindelijk klaar. Nu hopen dat het verkoopt. Intussen bleef het schrijven van een blog maar liggen. Ik denk wel aan jullie hoor maar ik kwam er gewoon niet aan toe.
Het regent in Bali, het regenseizoen is dit jaar vroeg en extreem hevig begonnen. Het komt met bakken naar beneden, elke dag. En ik – is een afwijking – word er bloednerveus en ongerust van. Ook vandaag staat de tuin weer volledig onder water. Klein bier hoor, het is elders op het eiland veel erger. Landverschuivingen, gebouwen die instorten, wegen niet meer toegankelijk, motorfietsen die wegspoelen, auto’s die door de modderstromen niet meer voor- of achteruit kunnen. Het meest trieste beeld vond ik nog de crematie processie die in slagregens voortploeterde door de modder en nauwelijks vooruitkwam. Zo de laatste eer bewijzen, dat is hard.
Die regen is er (en er komt nog veel meer aan is de voorspelling), kan niemand iets aan doen. De drukte door de aanzwellende stroom toeristen idem en dat is goed voor de wankele economie op het eiland. Door een gebrek aan planning en visie – geen waterafvoer, bebouwing waar dat onverantwoord is, geen enkele handhaving van de (verkeers)regels die er wel zijn, bestemmingsplannen onbekend of op z’n best een grapje – loopt het intussen behoorlijk uit de hand. De gouverneur van Bali stelt de vele verkeersopstoppingen een teken zijn van veel toeristen, helemaal prima dus. Er mág van hem niet geklaagd worden. De droom van elke bestuurder: klagen gewoon verbieden. Drukte ontstaat door veel verkeer – goed. Chaos door wanbestuur – niet zo goed. Als gast in dit land moet ik inderdaad mijn mond houden maar joh, als ik Balinees was…
Afgelopen week kwam Doni terug uit Lampung. Op het laatste moment werd zijn vlucht gecanceld en dan beland je in een ‘zoek het maar uit’ situatie. Na veel telefoneren kon de vlucht gewijzigd worden, er moest wel Rp 25.000,– (nog geen € 2,–) per direct betaald worden. ‘Ok, hoe moeten we betalen?’ Weer een paar uur aan de telefoon en op de email, tientallen vragen beantwoord, geen antwoord gekregen. En toen kwam een mail dat de boeking voor de gewijzigde vlucht vervallen was. Niet op tijd betaald, eigen schuld of zo. Heel veel is anders in dit land maar de kafkaëske toestanden in contacten met grote organisaties zijn precies als overal. Het is uiteindelijk goed gekomen doordat Doni rechtstreeks naar de balie van de luchtvaartmaatschappij is gegaan. ’s Avonds heel laat kwam hij thuis.
In november reis ik naar Europa. Les geven in Duitsland en waarschijnlijk Zwitserland en heel even, een paar dagen maar, in Nederland. Ik zie ernaar uit en ik zie er tegenop. Even van Bali weg is wel gezond, vrienden weer zien is fijn, die lange (en dure) vlucht en twee drukke workshops is een prijs die dan betaald moet worden. Misschien tot spoedig.
Lieve groet, Frank
Voor wie van opera houdt een tip. Bruno de Sá vertolkt de mooiste Orpheus die ik ooit zag en hoorde. Tientallen keren beluisterd, dat is ook een afwijking geef ik toe. https://www.youtube.com/watch?v=HzfqD5dRbgc